Ο πρώτος άνθρωπος, κοιτάζοντας τους ουρανούς, πίστευε ότι τα αστέρια ήταν στερεωμένα στην εσωτερική επιφάνεια μιας περιστρεφόμενης σφαίρας. Ο Κοπέρνικος έδωσε το όνομά του στη θεωρία ενός σύμπαντος με επίκεντρο τη Γη, και το Βατικανό τη διέδωσε απειλώντας να κάψει τους αιρετικούς της επιστήμης σε περίπτωση που είχαν διαφορετική γνώμη. Τώρα ξέρουμε ότι ζούμε στο περιθώριο ενός σχεδόν άπειρου και συνεχώς διευρυνόμενου σύμπαντος. Οι σφαιρικοί αστρολάβοι έχουν τη γη τοποθετημένη μέσα σε ένα πλέγμα από χάλκινα στεφάνια, συμβολίζοντας την πορεία των πλανητών όπως ήταν γνωστό τότε. Η πορεία του ήλιου φαίνεται από μια ευρεία ζώνη που ονομάζεται εκλειπτικός κύκλος.